#müjdeli haber | Explore Tumblr posts and blogs

adl1bbed · 14 days ago

Text

Bölüm 207: Bir taşla iki kuş vuran bir plan çaktırmadan ilerliyor

Bir imparatorluk askeri telaşla avluya çıktı. Lu Zhongxing büyük general göbeğiyle bir dizi kılıç hamlesi ile alıştırma yapıyordu. Bunca yıl kendini salıverdikten sonra Lu Zhongxing bir zamanlar sahip olduğu yetenekleri çoktan kaybetmişti. Artık birçok hareketi takip edemez hale gelmişti.

Fakat, Lu Zhongxing gevşemeden dişini sıkmaya devam ediyordu. Birkaç gün önce Qi Yan'ı görmek, Lu Zhongxing'i gerçekten kışkırtmıştı. İkisi de Fuma'ydı ve o kişi kendisinden sadece birkaç yaş küçüktü, öyleyse neden iki farklı nesilden gibi duruyorlardı?

Lu Zhongxing evine dönüp aynanın karşısına geçmişti. Fırlamış göbeği, bedeninin hareketleriyle birlikte sağa sola sallanıyordu ve şamar atınca dalgalanıyordu.

Lu Zhongxing bunu kabul etmeye biraz gönülsüzdü. Uzun zamandır kullanılmayan silahını eline alıp imparatorluk askerlerine ait avluda alıştırma yapmaya başlamıştı.

O imparatorluk askeri yüzüstü yere düştü, şans eseri tam Lu Zhongxing'in önünde yere serilmişti. Lu Zhongxing'in yüzünde hoşnutsuz bir ifade belirdi ve imparatorluk askerini tekmeledi. Tehdit edercesine, "Kör herif, bu Önder Muhafız'ın vücudunu esnettiğini göremiyor musun?" dedi.

Rapor vermeye gelen o imparatorluk askeri acı içinde dişlerini gösterdi, sonrasında sürünerek kalkıp yüzünde bir gülümsemeyle Lu Zhongxing'in önünde diz çöktü, "Tebrikler Efendi Komutan, tebrikler Efendi Komutan!"

Lu Zhongxing kaşlarını çattı, "Babam kaplıca dağında iyileşmeye çalışıyor. Verecek güzel haberin varsa git ve konaktaki sorumlu efendiyi bul."

"Efendi, haberi henüz almadınız ama Majesteleri bu sabahki meclis toplantısında bir ferman salıp sizi askeri gücü devralmak üzere Komutanlığa terfi ettirdi!"

Lu Zhongxing bir an afallayıp kaldı, sonra imparatorluk askerinin yakalarını kavrayıp yukarı çekti, "Ne dedin sen?"

"Efendim, haber kesinlikle doğru. Efendi Sol Danışman imparatorluk fermanını teslim aldı ve çok yakında gelmesi gerek. Hızlı koştuğu için efendiye müjdeli haberi vermeye bu kimse geldi!"

Bir anlık Lu Zhongxing'in zihni bomboş kaldı. Böyle bir talih kuşunun kendi başına konduğuna inanamıyordu, bu nedenle bir kez daha sordu, "Bu doğru mu? Beni aptal yerine koymaya cüret ettiysen başın ciddi belada!"

"Bu bir imparatorluk fermanı, bu basit kimsenin ne haddine!"

Lu Zhongxing o imparatorluk askerinin yakalarını bıraktı. Elindeki süvari kılıcı da bir gürültü sesi çıkararak yere düştü.

Lu Zhongxing iki adım geriledi. Bedeni bir miktar sarsıldı, sonrasında dengesini sağlayınca yüksek sesle gülmeye başladı. Yüzündeki ifade o kadar vahşiydi ki biraz çarpılmış gibi görünüyordu.

Lu Zhongxing'in aklından neler geçtiği bilinmez, aniden ciddileşti fakat sonra birden öncekinden bile daha yüksek sesli bir kahkaha patlattı.

O imparatorluk askeri yağcı bir şekilde gülümseyerek kenarda dikilirken iç bahçedeki imparatorluk askerleri de oraya toplandı. Hep bir ağızdan Lu Zhongxing'i tebrik ettiler.

İmparatorluk sarayı savunmasının dengeli bir halde olabilmesi açısından temiz geçmişi olan insanlara ihtiyaç olurdu, Wei Krallığı'nın imparatorluk askerlerinin çoğunun aristokrat ailelerin oğulları olmasının nedeni buydu. Meşru olmayan, ilk evlat olmayan ve mürekkep işlerinde gözü olmayanlar aileleri tarafından imparatorluk askeri olması için saraylara önerilirdi. Basitçe söylenecek olursa onlar, ailelerinin vazgeçtiği kişilerdi.

Bu nedenle, esasen imparatorluk ordusunda bahsedilecek bir "üst-ast" durumu yoktu. Herkes asilzadeydi ve genelde beraber takılırlardı. Fakat artık işler değişmişti.

Mevcut saltanatın Komutan'ı, en yüksek rütbedeki askeri görevli. Lu Zhongxing ile aralarında çoktan devasa bir fark oluşmuştu.

Birisi önayak olup yere diz çöktü, ardından yüksek bir tonda seslendi, "Efendi Komutan'a selamlar."

Diğer herkes bu örneği izlemeye başladı. Lu Zhongxing kalabalığın arasında dikiliyordu, bir anda on yıl gençleşmiş gibi keyfi zirve yapmıştı.

Askıdan dış giysisini aldı ve kol yenindeki cepten bir yığın gümüş sertifikasını bulup çıkardı, ardından yüzlerinde yazana bakmadan havaya gelişigüzel bir şekilde saçmaya başladı, "Kardeşlerim, bunları alın ve içmeye gidin!"

İmparatorluk fermanını tutan Lu Boyan tesadüfen bu sahneyi görmüştü. Daha imparatorluk ordusunun avlusundan içeri adımını atmamıştı ki kol yenini savurup orayı terk etti.

Onca zamandır beklemesine rağmen fermanı iletecek habercinin gelmediğini gören Lu Zhongxing kendine daha fazla hakim olamadı. Haberleri iletmiş olan kişiyi eline geçirdi, "Yanlış mı duydun yoksa? Neden fermanı ileten hadım hâlâ gelmedi?!"

"Haber kesinlikle doğru, efendim. Bu basit kimse imparatorluk fermanının, siz efendinin ağabeyine verildiğini duymuştu, belki de fermanı alıp köşke dönmüştür. Neden gidip sormuyorsunuz?"

Lu Zhongxing: "Öyle olsa iyi olur, yoksa kelleni kollamaya bak!"

... ...

Lu Zhongxing Komutan mülküne döndüğünde, köşk kapılarının önündeki alanın bir pazar yeri kadar kalabalık olduğunu gördü. Epeyce araç park edilmişti, tıpkı onun genç ve babasının sağlıklı olduğu zamanlar gibiydi.

Artık Lu Zhongxing nihayet ayağını sağlam bir yere basabilirdi. Köşke girdiğinde, köşk hizmetkarları ona karşı ekstra saygılıydı. Lu Zhongxing başı ve göğsü dik bir şekilde ana salona girdi. Savaş Bakanlığından gelen birkaç general ve görevli çoktan salonda yerlerine geçmişti, o insanların tümü Lu Quan'ın öğrencileri ve meslektaşlarıydı. Lu Zhongxing'in içeri geldiğini gördüklerinde saygılarını sunmak için birbiri ardına ayağa kalktılar.

Lu Zhongxing: "Annem ve da-ge nerede?"

Bir askeri görevli, "Yaşlı hanım ve Danışman efendi iç salondalar," diyerek yanıtladı.

Lu Zhongxing başını salladı. Kalbinde büyük bir keyif vardı ve galibiyet benzeri bir şey hissediyordu. Geçmişte o generallerin hepsi da-ge'ya karşı ekstra saygılı davranırdı, fakat bu ikinci genç efendiye hiç dikkat etmişler miydi?

Devir dönmüştü. Gökteki yaşlı efendi nihayet gözlerini açmıştı! Bu sefer, hiç kimse için geri adım atmayacaktı!

Lu Zhongxing kahramanca ve ateşli bir edayla iç salona girdi. Lu Quan'ın meşru karısı baş koltukta otururken Lu Boyan sağdaki koltuktaydı. Parlak sarı bir imparatorluk fermanı masanın üzerine yerleştirilmişti.

Lu Zhongxing: "Anne."

Lu Hanım: "Er-lang* geldi, gel ve da-ge'nı selamla." (Ç/N: ikinci genç/oğul)

Lu Boyan soğuk bir tavırla soluduktan sonra pasif agresif bir şekilde, "Belki de er-di'nin gözlerinde artık bu ağabeyinin bir değeri yoktur," diyerek karşılık verdi.

Lu Zhongxing hoşnutsuz olmuştu, fakat o vefalı bir oğuldu. Annesine sıkıntı vermek istemiyordu. Lu Hanım'ın solundaki koltuğa oturdu ve şöyle dedi, "Bu oğul saraylarda bir fermanın salındığını duyduğu için bakmaya geldi."

Lu Hanım: "İşte şurada, git de bak öyleyse. Ai... Baban burada değil ve kaplıca dağı çok uzaklarda. Benim de net bir görüşüm yok."

İmparatorluk fermanını okumayı bitirince Lu Zhongxing'in kalbi nihayet sakinleşti, sonrasında, "Annem hâlâ neyin tartışmasını yapıyor ki? Bu bir imparatorluk fermanı. Babamı geri gelerek zahmete sokacaksa bile buna uyulmak zorunda," diye yanıtladı.

Yaşlı hanım büyük oğluna doğru yandan bir bakış attı, yüzünde güçlük çeken bir ifade belirmişti, "Dışarıdaki o generallere bir cevap vermek zorundayız."

Lu Zhongxing apaçık biliyordu ki gönülsüz olan kişi da-ge'sıydı, bu nedenle gülümseyerek şöyle dedi, "Anne, bu imparatorluk fermanına bak. Bu göklerin kendisi kadar devasa bir lütuf. Lu köşkü nesiller boyu çıkar sağlayacak, geriye tartışacak ne kalıyor tanrı aşkına? Babam Krallığı Kuran Dük ilan edildi ve bu unvan miras bırakılabiliyor. Gelecekteki mirasçıların tümü bunu teslim alabilir ve askeri güç de kaybedilmedi. Hâlâ ailemizin ellerinde değil mi sonuçta?"

Yaşlı hanım başını sallayarak onayladı, fakat Lu Boyan aniden lafa girdi, "Krallık Dükü, içi boş bir pozisyondan ibaret. Hiç gerçek güç barındırmıyor. Babam hayatının büyük çoğunluğunda Komutan'dı, o büyüğümüz şimdilik böylesine köklü bir değişimi kabul edemeyebilir."

Lu Zhongxing: "Ama 'şimdilik' olduğunu da-ge kendisi dedi, buna ısınması fazla sürmeyecektir."

Lu Boyan: "Rezil herif, ağzından çıkanı kulağın duyuyor mu?"

Lu Zhongxing: "Bana kalırsa kabul edemeyen babam değil, aksine da-ge, ha? Yaptığım şey sadece oğlu olarak babamın kariyerini devralmak, öyleyse da-ge neden bu kadar telaşlı?"

Lu Boyan'ın beti benzi attı ve dudaklarının üstündeki bıyığı seğirmeye başladı, "Sadece bir kariyer mirası olsa bile, henüz sıra sende değildi!"

Lu Zhongxing bunları işittiğinde yüksek sesle gülmesini durduramaz oldu. Yaşlı hanım, imparator tarafından hediye edilmiş kaplan başlı bastondan destek alarak ayağa kalktı ve tatlı dille ikna etmeye çalıştı, "Siz iki kardeş... kavgaya bir son verin."

Lu Zhongxing gülmeyi kesti, ardından yaşlı hanıma düzgünce destek verdi, "Anne, sen rahatını bozma. Bu oğlun bugün da-ge ile bazı şeyleri halletmesi gerekiyor."

Bunu dedikten sonra parmağını Lu Boyan'a doğrulttu, "Da-ge bir kez olsun gerçek düşüncelerini söyledi nihayet. Aslında kastettiğin şey benim buna uygun olmadığım, değil mi? Diyorum ki, da-ge, sen açgözlü birisin. Şu anda Sol Danışman'sın ve en yüksek rütbeli yazınsal yetkili olmaya sadece bir adım uzaktasın. Hâlâ tatmin olamadın mı? Niye, mecliste başka kimse kalmadı mı? Tüm yazınsal yetkililer ve askeri görevlilerle kendin mi ilgilenmek zorundasın? Da-ge bu imparatorluk fermanından memnun kalmadığına göre, neden meclis toplantısı sırasında müzakere etmedi? Görünen o ki cesaret edememişsin, değil mi? O yüzden mi eve dönüp annemi sıkıntıya soktun?!"

Lu Boyan: "Sen..."

Lu Zhongxing: "Peki ya ben? Buna ne denir, biliyor musun? Buna, Göklerin görmediği şey yoktur derler! Zamanında sınava girmeyi istemediğimi mi sandın? Böyle barış dönemlerinde yazınsal eğitimin askeriye eğitiminden daha çok çıkar yolu olduğunu bilmeyen var mı? Sırf seninle benim tıpatıp aynı yüzlere sahip olmamızdan dolayı. Babamla annemin sıkıntıya gireceğinden endişe ettiğim için senin yetkili olma yoluna girmene izin verdim. Ve imparatorluk ordusuna giriş yaptığımda, orada on sene kaldım! Bir ağabey olarak daha önce hiç bu kardeşine acıdın mı? Aradan yıllar geçti, fakat daha önce bana hiç destek oldun mu? Ağzından yağ akana dek yiyorsun ama kardeşinle bir kemik parçası paylaşmanın bahsini açmayalım, yalnızca bir kaşık et suyu gayet yeterli olur, öyle mi? Söylesene?"

Lu Boyan: "Ben..."

Lu Zhongxing: "Hiçbir şey demene gerek yok! Da-ge, annemin beni bu vazifeyi reddetmeye ikna etmesini de bekleme. Meclis sana zaten kibar davranıyor. Sen meşru en büyük oğulsun, yani Dük'ün pozisyonu sonsuza kadar senin, oğlunun ve torunlarının olacak. Tabii bu ikinci oğlun ömrünün kalanında çamura saplı kalması, senin mutlu olmanın ön koşulu değilse?!"

Lu Zhongxing: "Şayet da-ge zamanında bir en büyük oğulda olması gereken cömertliğin binde birine sahip olsaydı, babamın önünde birkaç şey deseydi, benim de imparatorluk sınavına katılmama izin verseydi bir imparatorluk askeri olmazdım, böylelikle bu askeri güç de benim elime bırakılmazdı! Bunların tümü alın yazısı! Anlıyor musun, da-ge? Bu, alın yazısı!"

Lu Zhongxing hararetle konuşmuştu ve sesi ta salonun dışındaki generallerin kulağına dek ulaşmıştı. Bu generaller kelimelere dökmeye gerek olmadan anlayacağını anlayan kişilerdi ve içlerinde çoktan birer karara varmışlardı.

Olaylar tam da Qi Yan'ın öngördüğü gibi gelişmişti: Komutan mülkü dışarıdan demir kadar sağlam bir heyet gibi görünebilirdi fakat işin içine kişisel çıkarlar girince parçalara ayrılması an meselesiydi.

İkinci oğlu ona bunları diyen Lu Hanım da kalbinde suçluluk duydu. Ayrıca, bu imparatorluk fermanı çoktan genel bir meyil belirtmişti. O da bir anne olarak fazla yanlı davranamazdı.

Ve böylece, Komutan mülkünü üç parçaya bölme planı sessiz ve fark edilemez bir şekilde harekete geçmiş oldu.

Üç gün sonra Nangong Jingnu bir imparatorluk fermanı daha saldı. Komutanlık mülkünün ilk oğlu Lu Boyan, bizzat sıcak pınar dağına gitmek, fermanı iletmek ve askeri gücü teslim almakla görevlendirilmişti. Lu Zhongxing Lu köşkündeki ailesini alarak adına tanınan Yi vilayetine doğru yelken açacak ve sonrasında başkente dönünce resmi olarak vazifesinin başına geçecekti.

... ...

Göz açıp kapayıncaya dek bir ay daha geçti. Qi Yan Gu Feng'e, Wu Er'ın her davranışını ve hareketini gözetlemeleri için şehrin güneyindeki özel köşke yerleştirilmek üzere güvendiği iki astını seçmesini emretti.

Bundan hemen sonra Qi Yan birine Liu YuAn'ın başkentteki adresini bulmasını emretti, ardından başka birini, Sifang bankasının emri altındaki bir restoran hanında görüşme talebi belirten mesajı Liu YuAn'a iletmesi için yolladı.

Xie An'ın ölümünden sonra Gu Feng ve Qian Yuan, Qi Yan'ın talimatına gerek olmadan başkentteki restoranların, hanların ve çayhanelerin çoğunu yel gibi bir hızla ele geçirmişti. İş rakipleri olan Xie ailesi yokken Qi Yan'ın işletmesi başkentte çabucak kök salmıştı.

Liu YuAn sözleşildiği üzere restoran handaki hususi odaya geldi. Fakat onu bekleyen Qi Yan değil, bir torba bayıltıcı ilaçtı.

Qi Yan işe Altıncı Prens Nangong Lie ile başlamaya, maskeli kişiyi sakinleştirmek için onun hayatını kullanmaya karar vermişti.

Hususi odanın içinde, maske takmakta olan biri belirdi. Emri altında çalışan kişilere Liu YuAn'ın kıyafetlerini çıkarmalarını emrettikten sonra bir şişe sıvı çıkarıp o sıvıyı Liu YuAn'ın bedenine eşit oranda sürdü, dudaklarını ve saçlarını bile atlamamıştı...

Qi Yan bu görevi başka birine gönül rahatlığıyla veremeyeceğinden, Gu Feng'e bu işle ilgilenmesi için gizlice başkente dönmesini emretmişti.

Özel olarak hazırlanmış ilaç, Liu YuAn'ın bedenine sürülmüştü. Bir tek bu, vücuda herhangi bir yolla alınırsa hiçbir etki yaratmazdı fakat şarapla bir araya geldiğinde ölümcül bir zehir halini alırdı.

Bu, Qi Yan'ın Nangong Lie için hazırladığı bir plandı. O kişi daha önce bir gün olsun ayık gezmemişti ve bu güzel Liu'ya çok önceden göz koymuştu.

Bu esnada, Qi Yan başka bir çayhaneye geldi ve önünde oturan kişi...

***

#jwqs #jwqs türkçe çeviri #clear and muddy loss of love #qijing #泾渭情殇

0 notes